Este caligrama é de Esther. Disfrutádeo.
viernes, 29 de mayo de 2015
miércoles, 27 de mayo de 2015
Tamén lemos poesía de........
"Dos
días escuros" de Mª del Carmen Caramés Gorgal, gañadora do XVII premio de
Poesía Johán Carballeira do Concello de Bueu. A obra aborda unha situación
difícil coma os malos tratos.
"Os
inocentes", último libro de poemas de María do Cebreiro. O discurso lírico
moderno abriu por primeira vez na historia da poesía a posibilidade de que
calquera poida enunciar o seu dicir baixo o impulso da liberdade subxectiva. Os
inocentes nomean un desexo imposible: regresar ao intre fundacional da lírica,
a ese momento histórico no que a poesía chegou a ser definida como emoción
evocada no acougo e a imaxianación foi pensada como a capacidade intelectual
máis estimable. Baixo esas condicións, trazar un mapa dos afectos é unha
tentativa de refundar a linguaxe e un xeito de combater o sentimentalismo.
oso, mamá, si? é un libro de María Lado que foi presentado este pasado marzo nas librarías. O poemario, de innovadora linguaxe poética, susúrranos ao oído, moi baixiño, a maxia, por unha banda, e a brutalidade por outra, que se agocha en algo tan especial como é a maternidade. Pero non só, pois oso, mamá, si? non é un libro sobre a maternidade... non; este novo poemario de María Lado, fala de todo iso co que irremediablemente conectamos nas nosas vidas, independentemente de quen sexamos; todo ese amor que desprendemos, o medo ao paso do tempo, a nosa evolución persoal, as dúbidas invernais, a calor que acentúa cada caricia, cada aperta... en definitiva, do longo e escarpado camiño vital que percorremos todos e cada un de nós.
oso, mamá, si? é un libro de María Lado que foi presentado este pasado marzo nas librarías. O poemario, de innovadora linguaxe poética, susúrranos ao oído, moi baixiño, a maxia, por unha banda, e a brutalidade por outra, que se agocha en algo tan especial como é a maternidade. Pero non só, pois oso, mamá, si? non é un libro sobre a maternidade... non; este novo poemario de María Lado, fala de todo iso co que irremediablemente conectamos nas nosas vidas, independentemente de quen sexamos; todo ese amor que desprendemos, o medo ao paso do tempo, a nosa evolución persoal, as dúbidas invernais, a calor que acentúa cada caricia, cada aperta... en definitiva, do longo e escarpado camiño vital que percorremos todos e cada un de nós.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)